سفری هیجان انگیز به دنیای مریخ نورد کنجکاوی!
کاوش در مریخ تاریخچه دیرینهای دارد اما هدف تمام این ماموریتها تنها پاسخ به این سوالها بودهاست، سوالهایی که هنوز هم آنچنان که باید و شاید از پاسخ آن بیاطلاع هستیم: ” آیا در مریخ حیات وجود دارد؟ قبلا چطور؟”
یک سال از فرود موفقیتآمیز و شگفتانگیز کاوشگر Curiosity یا کنجکاوی گذشت و در تمام این مدت کنجکاوی مشغول آزمایش و یافتن پاسخ به سوالات مطرح شده بوده است و این پژوهشها همچنان ادامه دارد.
در این نوشتار قصد داریم برایتان از مهمترین فعالیت های کنجکاوی در یک سال اخیر بگوییم اما اجازه بدهید قبل از آن کمی درباره امکانات و ساختمان این کاوشگر البته از نگاهی متفاوتتر صحبت کنیم و آنها را مرور کنیم:
کنجکاوی در چه شرایطی ساخته شد؟
کنجکاوی در اتاق تمیز (Clean Room) با درجه 10000 ساخته و مونتاژ شدهاست. عدد 10000 در اینجا معنی شگفتانگیزی میدهد: در هر فوت مربع هوا (حدود 28 لیتر) بیش از 10000 ذره نیم میکرونی (= نیم میلیونیوم یک متر) و یا بزرگتر وجود ندارد(!!) و همچنین بیش از 63 ذره 5 میکرونی و یا بزرگتر وجود ندارد. این را هم در نظر داشته باشید که یک تارموی انسان ابعادی در حدود 100 میکرون دارد.
تمامی پژوهشگران و اعضای تیم سازنده که به نوعی با کنجکاوی در زمین در ارتباط بودهاند، از لباسهای مخصوص که همه جای بدن -به جز چشمها- را می پوشاند، استفاده کردهاند.
حرکت و چرخها:
بازهم شش چرخ! در حقیقت سیستم و نوع مکانیک این کاوشگر شبیه به مریخ نوردهای دوقلوی قبلی است.
هرکدام از 6 چرخ، دارای یک موتور برای حرکت هستند و 4 چرخ جانبی هرکدام به یک موتور برای جهتدهی جانبی مجهز شدهاند که به روبات امکان جهتگیری درجا را میدهند. چرخهای کنجکاوی از جنس آلومینیوم بوده و از نظر ابعادی با 0.5 متر قطر، دوبرابر چرخهای کاوشگرهای دوقلو هستند. پرههای تیتانیومی در وسط چرخها به آنها خاصیتی فنری میدهد.
حداکثر سرعت کنجکاوی در ایده آلترین شریط و برروی یک سطح صاف و محکم، 4 سانتیمتر بر ثانیه است که البته در حالت هدایت خودکار با فعال شدن هشدار دهندههای تصویری موانع، میانگین این سرعت به نصف این میزان هم میرسد.
این کاوشگر طوری ساخته شدهاست که بتواند در طول ماموریت خود مجموعا 20 کیلومتر را طی بکند که البته میزان مسافت پیموده شده بستگی مستقیم به تصمیم روبات و پژوهشگران در تعیین مسیر دارد.
بازوی روباتیک: بازوی این روبات، 5 درجه آزادی دارد و در انتهای بازو یک سکوی تجهیزاتی قرار دارد که شامل دو ابزار علمی و سه ابزار دیگر است. این بازو میتواند در حالت کاملا گسترده وزن این سکوی 33 کیلوگرمی را تحمل کند و آن را با دقت بسیار بالایی حرکت دهد. دریل (برای حفاری)، برس کوچک (برای تمیز کردن محل نمونهبرداری از غبار و خاک) و یک بیلچه (برای برداشتن خاکهای سطحی به عنوان نمونه و جابهجایی و غربال نمونه) از ابزارهای کمکی و 2 ابزار علمی MAHLI و APXS نیزمتصل به این سکو و بازو هستند.
رایانهها:
اصلا بعید و عجیب بهنظر نمیرسد که یک کاوشگر حدود 2 بیلیون دلاری آن هم در حدود 600 میلیون کیلومتر آن طرف تر، از تجهیزات حیاتی اش یک نسخه پشتیبان هم داشته باشد!
کنجکاوی در حقیقت از دو رایانه A و B بهره میبرد که درصورت نیاز و بروز هرگونه مشکلی رایانه دیگر از حالت پشتیبانی خارج شده و هدایت اصلی را برعهده میگیرد.
شاید برایتان جالب باید که قدرت پردازشی تلفنهای هوشمندی که من و شما استفاده میکنیم از قدرت پردازشی رایانههای نصب شده برروی این مریخ نورد و حتی مریخ نوردهای پیشین، بسیار بیشتر است!
این رایانهها RAD 750، ساخت کمپانی BAE هستند که از پردازنده 200 مگاهرتزی PowerPC 750 استفاده میکنند (سی.پی.یو کاوشگرهای دوقلو 20 مگاهرتزی بود!). حافظههای موجود در این روبات شامل یک DRAM(Dynamic Random Access Memory) 256 مگابایتی و یک حافظه فلش 2 گیگابایتی با قابلیت تشخیص خطا است. این رایانهها کاملا مقاوم در برابر تشعشعات ساخته شدهاند.
عمده زبان برنامهنویسی استفاده شده برای کنجکاوی، زبان C است که گفته میشود برنامه این روبات در 2 میلیون خط نوشته شدهاست که البته برنامه این روبات در چند نوبت هم بروزرسانی شده است.
راهبری:
دوازده دوربین مهندسی، هرکدام بهطور متوسط 250 گرم در راهبری روبات استفاده میشوند.
Navcamها (کوته نوشت Navigation Camera) و Hazcamهای (کوته نوشت Hazard Camera)کنجکاوی تصاویر سیاه و سفید تهیه میکنند و از هردو سری دوربینها برای تعیین مسیر و راهبری استفاده میشود.
2 جفت Navcam که در دکل نصب شدهاند، هرکدام توان تصویربرداری استریو را دارند، هرکدام از این جفت دوربینها به یک رایانه کنجکاوی متصل هستند.
CCD این دوربینها 1024 در 1024 پیکسل بوده و وضوح تصویر آنها 0.82 میلیرادیان در هر پیکسل است (به عبارتی: اگر یک جسم دوسانتیمتری را در فاصله بیست و پنج متری از دوربین قرار دهیم، تصویر آن معادل یک پیکسل خواهد بود.). وضوح این دوربینها از فاصله نیم متری تا بی نهایت میباشد.
Hazcam ها نیز 4 جفت میباشند که در پشت و جلوی عرشه نصب هستند و بدین ترتیب حرکت به سمت عقب در کنجکاوی همانند حرکت به سوی جلو ایمن است.
Hazcam ها دوربینهای اعلام خطر هستند این دوربینها میتوانند موانع خطرناک را تشخیص دهند و در تصمیمگیری حرکتی روبات اعمال تغییر کنند. Hazcamهای نصب شده در جلو علاوه بر اعلام خطر میتوانند نقشهای سه بعدی از حرکات بازوی روبات، حرکات مته و… را تهیه کنند.
لنزهای این دوربینها از نوع چشم ماهی (Fish Eye) هستند که زاویه دید مربعی 124 درجه را فراهم میکنندو وضوح تصویر آنها 2.1 میلی رادیان میباشد. (یعنی به عبارتی : اگر یک جسم دو سانتی متری را در فاصله ده متری از دوربین قراردهیم، تصویر آن معادل یک پیکسل خواهد بود.)
Hazcam ها دارای درپوشهای محافظ لنز یک بار مصرف هستند که این درپوشها برای محافظت از لنز دوربینها در برابر گرد و غبارهای ناشی از فرود نصب شدهاند و توسط ابزارهای پیروتکنیکی بعد از فرود برداشته شدهاند.
برای Navcam ها به دلیل اینکه دکل روبات در هنگام فرود برروی عرشه به حالت خوابیده قراردارد و لنز دوربینها در مکانی امن از گرد و غبار بودند، درپوشی در نظر گرفته نشده بود.
برای راهبری کنجکاوی راهها و روشهای مختلفی طراحی شدهاست و هر روش ممکن است از تعدادی از این دوربینهای مهندسی و یا حتی همه آنها استفاده کند.
در روش Blind-Drive ، کارشناسانی که مسیر حرکت روبات را تعیین میکنند، با استفاده از تصاویر دریافتی در صورتی که مسیر حرکت را بدون خطر و صاف ببینند به کاوشگر مسافتی را برای پیمایش دستور میدهند و کاوشگر هم با محاسبه اینکه چقدر چرخهایش چرخیده، به راه خود ادامه میدهد. (یک دور چرخیدن چرخها در حالت بدون سرخوردگی معادل طی کردن مسافت 157 سانتیمتر است.)
اما مسلما همیشه مسیرهای هموار و بی خطر در انتظار کنجکاوی نخواهد بود و اینجاست که کارشناسان Hazcamها را فعال میکنند تا در صورت وجود موانع، تغییر مسیر توسط کاوشگر صورت پذیرد، فاصله بین هر چک و پردازش محیط توسط کارشناسان تعیین میگردد و روبات برای هر چک متوقف میشود، محیط را پردازش میکند و مسیرش را تغییر میدهد و به حرکت خود تا نوبت بعدی چک ادامه میدهد.
عوامل دیگری همچون دادههای واحد اندازهگیری اینرسی (IMU) نیز میتوانند بر تغییرات هوشمند مسیر موثر باشند.
MMRTG و تغذیه روبات:
حتما به دنبال صفحات خورشیدی بر روی کنجکاوی هستید!
در چند ماموریت قبلی مریخنوردان و کاوشگران سیاره سرخ شاهد سلولهای خورشیدی بودهایم اما در کنجکاوی دیگر خبری از این صفحات نیست! پس کنجکاوی انرژی خود را چگونه تامین میکند؟!
روبات توسط یک ژنراتور ترموالکتریک رادیو ایزوتوپی چند ماموریته (Multi-Mission Radioisotope Thermoelectric Generator) تغذیه میشود در حقیقت کار این ژنراتور تبدیل انرژی گرمایی به انرژی الکتریکی است.
این باتری اتمی شامل دو بخش است: یکی منبع گرما که 4.8 کیلوگرم پلوتونیوم-238 عامل آن است و دیگری یک سری ترموکوپل مخصوص که انرژی گرمایی پلوتونیوم را به الکتریسیته تبدیل میکند.
در حقیقت ژنراتورهای ترموالکتریک رادیو ایزوتوپی به ناسا اجازه دادند که بدون نگرانی به کاوش منظومه شمسی و حتی خارج از آن برای سالها ادامه بدهد.
آپولوها، ماموریت وایکینگها به مریخ، پایونیر، وُیاجر، گالیلئو، کاسینی همگی از RTG استفاده کردهاند اما کنجکاوی به نوع بهینهسازی شده این ژنراتورها که قابلیت کارکردن هم در محیط های دارای اتمسفر و هم در خلا را می دهد، مجهز شدهاست.
MMRTG کنجکاوی با 45 کیلوگرم وزن و با طول 66 سانتی متر و قطر 64 سانتی متر قدرت انرژیدهی به مدت حداقل 14 سال را داراست و در طراحی این نسخه از ژنراتور، به بالابردن امنیت و کاستن وزن توجه بسیاری شدهاست.
این ژنراتور از چند لایه محافظ ساخته شدهاست که از انواع حوادث احتمالی و پیشبینی شده محافظت میکند. پلوتونیوم استفاده شده در ساخت این ژنراتور با پلوتونیوم مصرفی برای سلاحها و بمبهای اتمی متفاومت بوده و این پلوتونیوم به شکل سرامیکی تولید شدهاست که تاکنون هیچ خطری از آن برای انسان گزارش نشدهاست به جز در شرایطی که این سرامیک به قطعات کوچک خرد شود و یا بخار شود و توسط انسان بلعیده و استنشاق شود.
البته اگر حادثهای در جریان پرتاب کنجکاوی اتفاق میافتاد، افراد در معرض 5 تا 10 میلیرِم تشعشع قرار میگرفتند که معادل قرارگیری در معرض تشعشعات زمینهای به مدت یک هفته است. آمریکاییها در هر سال به طور متوسط 360 میلیرِم از منابع طبیعی مانند رادون و اشعههای کیهانی، در معرض تشعشع قرار دارند.
انرژی الکتریکی به دست آمده توسط MMRTG، دو عدد باتری لیتیم یونی مریخ نورد را شارژ میکند.
این باتری ها با داشتن ظرفیتی معادل 42 آمپر ساعت برای شارژ و دشارژ شدنهای متوالی در طول یک روز مریخی طراحی شدهاند. طراحی این باتریها مسلما متفاوتتر از باتریهای لیتیوم یونی است که ما از آنها در لپتاپها و سایر ابزارکهایمان استفاده میکنیم.
کنترل حرارت:
سامانه کنترل حرارت کنجکاوی به گونهای طراحی شدهاست که بتواند امکان فعالیت روبات را در نواحی دورتر از استوای مریخ فراهم کند. گستره دمایی مریخ از 133- تا 27 درجه سانتیگراد است و ابزارهای حساس به حرارت کنجکاوی توان کار در بین دماهای 40- تا 50 درجه سانتی گراد را دارند، بنابراین نیاز بود که برای کنجکاوی یک سامانه هدایت و تولید گرما به بخشهای حساس در نظر گرفته شود.
سامانه هدایت حرارتی کنجکاوی، حرارت خود را از گرمای تولید شده توسط MMRTG تامین میکند که توسط یک نوع سیال به نقاط مختلف کاوشگر پمپ میشود. لولههای حاوی سیال گرم از میان جعبههای ایزوله شده ابزارهای الکترونیکی حساس عبور میکند و آنها را در گستره دمایی مورد نیاز خودشان نگه میدارد. در صورتیکه حرارت کاوشگر از میزان مورد نیاز بالاتر رفت، رادیاتور مخصوصی حرارت این سیال را گرفته و آن را خنک میکند.
علاوه بر سیستم حرارتی مبتنی بر سیال، کنجکاوی از گرمکنندههای الکتریکی هم بهره میبرد که این روش بیشتر در محلهایی که امکان جریان یافتن سیال مثل دکل وجود نداشتهاست، به کار گرفته شدهاست.
ارتباطات:
کنجکاوی دارای 3 آنتن ارتباطی است که 2 آنتن برای ارتباط مستقیم با زمین از طریق شبکه اعماق فضا (Deep Space Network) است. این ارتباط در باند X صورت میپذیرد و در فرکانس 7 تا 8 گیگاهرتز میباشد.
ترانسپاندر نصب شده برروی مریخنورد مجهز به یک تقویتکننده 15 واتی است که توسط آنتن شش ضلعی ساخت اسپانیا -که قطری در حدود 0.3 متر داشته و در گوشه چپ پشت عرشه نصب شدهاست- اطلاعات را با سرعت حداقل 160 بیت بر ثانیه به آنتنهای با قطر 34 متری شبکه اعماق فضا، واقع در زمین میفرستد.
البته سرعت انتقال بین روبات و آنتنهای با قطر 70 متر در حدود 800 بیت بر ثانیه است.
یک آنتن هم از نوع یو.اچ.اف -که شکلی مارپیچی-استوانهای دارد -و در گوشه راست پشت عرشه نصب شده است- توسط یک جفت رادیو الکترا-لایت تغذیه میشود. این روش ارتباطی بدین صورت است که به جای ارتباط مستقیم با زمین، از مدارگردهای اودیسه یا ام.آر.او استفاده میکند و مدارگردها اطلاعات را به زمین رله میکنند. البته مدارگرد مارس اکسپرس سازمان فضایی اروپا نیز به عنوان پشتیبان در شرایط اضطراری در نظر گرفته شدهاست. در این روش سرعت انتقال دادهها بین کاوشگر و مدارگرد بستگی به مسافت و زاویه دارد.
برروی این کاوشگر تعدادی ابزار علمی (10 عدد) نصب شدهاست که تعدادی از آنها را بهصورت خلاصه شرح میدهیم:
Chemistry and Camera complex (ChemCam)
دوربین مخصوص آنالیز طیف سنجی: این روبات، یک پرتو لیزری 1067 نانومتری فروسرخ شلیک کرده و بر اثر برخورد آن پرتو به مساحتی کمتر از یک میلیمتر مربع (روی صخره یا خاک مریخ) از بخار تولید شده مواد، ترکیبات شیمیایی آنها را آنالیز می کند. این روبات یک طیفسنج دارد که با اندازه گیری ترکیبات پلاسما، جزییات بی نظیری در مورد مواد معدنی و ریز ساختهای صخرهها تهیه میکند. لیزر این ابزار 50 تا 75 بار به طول 5 میلی ثانیه شلیک میشود (تا مسافت 7 متری).
Rover Environmental Monitoring Station (REMS)
سامانه مانیتورینگ محیطی مریخ: این سیستم دما سطح و هوای مریخ، سرعت باد، میزان تشعشعات فرابنفش، فشار هوا و رطوبت را اندازه میگیرد. مکان قرارگیری آن در بدنه دکل است.
Radiation assessment detector (RAD)
سیستم ارزیابی تشعشعات: شناساگری که میزان تشعشعات و خطرات آن را برای حیات میکروبی و نیز ماموریتهای سرنشیندار آینده به این سیاره محاسبه میکند. این ابزار نخستین از ده ابزار علمی کنجکاوی است که فعالیت خود را آغاز کرد.
Sample analysis at Mars (SAM)
ابزار آنالیزگر نمونهها به دنبال نشانههای حیات و ترکیبات آلی میگردد. این ابزار خود از چندین بخش متفاومت تشکیل شدهاست که در عرشه و در دل روبات جای گرفتهاست و حدود نیمی از وزن روبات مربوط به همین ابزار است.
Chemistry and Mineralogy (CheMin)
ابزار شیمی و کانی شناسی به دنبال نشانه های معدنی امکان حیات میپردازد.نمونههایی که از طریق حفاری سطح بدست میآیند از طریق کانالی به این ابزار منتقل میشوند و آنالیزهای مربوطه با استفاده از تاباندن پرتوی ایکس، محتویات شیمیایی و معدنی نمونه را تعیین میکند.
Alpha Particle X-ray Spectrometer (APXS)
این ابزار با تاباندن ذرههای آلفا و ساطع شدن آن از ذرات، ترکیبات و عناصر موجود در آنها را مشخص میکند.
Mars Hand Lens Imager (MAHLI(
MAHLI یک دوربین دستی برای کنجکاوی است که میتواند تصاویر را با رنگ واقعی و با وضوع 1600 در 1200 ثبت کند، دو نوع LED سفید و فرابنفش کمک میکنند تا این دوربین بتواند در تاریکی و فلورسانس عکسبرداری کند. در کنجکاوی برای کالیبره کردن این دوربین یک صفحه کار گذاشته شده است که کالیبره های رنگ و عمق تصویر و اندازه با استفاده از این صفحه صورت میپذیرد.
Dynamic Albedo of Neutrons (DAN)
آشکارگر نوترونی که به دنبال شواهدی از وجود آب مایع، یخ و مواد هیدراته میگردد.
Mars Descent Imager (MARDI)
در هنگام فرود کنجکاوی به سطح مریخ، MARDI از ارتفاع 1.3 کیلومتر تا 5 متر مانده به سطح اقدام به تصویربرداری رنگی با وضوح 1600 در 1200 نمود. از تصاویر و دادههای این دوربین برای نقشهبرداری از محیطهای اطراف فرود استفاده شد. بافر حافظه این دوربین 8 گیگابایت است که اجازه ذخیرهسازی بیش از 4000 تصویر در فرمت raw را میدهد.
حال که کمی با ساختمان کنجکاوی بیشتر آشنا شدیم به سراغ دستاوردهای یک ساله کنجکاوی میرویم:
درطول این یک سال،کنجکاوی 75 هزار بار لیزر خود را به سمت 2000 هدف تابانده است.
بیش از 70000 تصویر به زمین ارسال کرده است.
تا کنون 1.6 کیلومتر از مسیر بیست کیلومتری تعیینشده برای انجام ماموریت را راهپیمایی کردهاست.
190 گیگابیت (معادل 23.75 گیگابایت) داده رد و بدل کردهاست
35000 تصویر بند انگشتی و 36700 تصویر کامل ارسال کردهاست.
ویدئوی حدود 2 دقیقهای زیر نماها و تصاویر کنجکاوی را در این مدت یک سال به زیبایی به نمایش میگذارند:
26 نوامبر 2011 – کنجکاوی سفر 569.7 میلیون کیلومتری خود را آغاز میکند!
راکت اطلس 5 – 541 متصل بر سکوی شماره 41 پایگاه فضایی کیپ کاناورال ایالات متحده، پیک روبات شش چرخ ما به سیاره سرخ بود. پرتاب با موفقیت کامل صورت پذیرفت و این آغاز یک سفر 8 ماهه به سمت مریخ بود!
6 آگوست 2012 – کنجکاوی بالاخره بعد از سفر حدودا 8 ماهه خود، اولین تماس خود را با خاک سیاره سرخ برقرار میکند!
در اینفوگرافی همه مراحل فرود مشخص است و بدون شک این فرود از بزرگترین و پرریسکترین فرودهای مریخ بودهاست. نام گذاری 7 دقیقه وحشت هم دقیقا به همین دلیل صورت پذیرفت!
اما شاید با خودتان فکر کنید که چرا ناسا از تکنیک فرود (بالشتک های بادی) مریخنوردهای قبلی استفاده نکرد؟ پاسخ شما در وزن زیاد کنجکاوی نسبت به دوقلوهای اسپریت و آپورچوتیتی است، برای فرود آمدن کنجکاوی نیاز به بالشتکهای حجیم تر و بیشتری بود و همچنین شرایط ناحیه فرود کنجکاوی این روش را به طور کلی کنار میزد پس نیاز به این بود که از یک روش جدیدتر استفاده شود،روشی که حتی دقت بیشتری در مکان فرود نسبت به روشهای پیشین داشت، و آن جرثقال آسمان (Sky Crane) بود که بعد از کاستن سرعت توسط چتر نجات با قطر 21 متر و جدایش آن، وارد عمل شد و تا ارتفاع 8متر از سطح روبات را نگه داشت و پس از آن کنجکاوی توسط سه طناب نایلونی به سمت سطح پایین رفت و در نهایت با جدایش نخها، جرثقال – که ماموریت خود را به درستی تمام کرده بود- در چند کلیومتر آن طرفتر سقوط کرد.
9 آگوست 2201 – کنجکاوی اولین تصویر 360 درجه (پانوراما) رنگی خود را که از محل فرود خود یعنی دهانه گِیل گرفته بود به زمین مخابره کرد.
کنجکاوی در سومین روز مریخی خود نخستین تصویر پانورامای رنگی از سطح سیاره سرخ را به زمین مخابره کرد. این تصویر تنها با یک هشتم توان دوربینها گرفته شده بود. پژوهشگران مشغول تست و آزمون سلامت تک تک ابزارهای کاوشگر پس از فرود موفقیتآمیز بودند.
29 اکتبر2012 – کنجکاوی از خودش عکس میگیرد!
مریخنورد کنجکاوی توسط دوربین دستی نصب شده برروی بازویش اقدام به عکسبرداری از خود میکند، به گفته ناسا این عکسها به پژوهشگران کمک میکند تا بفهمند گذر زمان چه تغییراتی را برروی شکل ظاهر مریخنورد گذاشته است، تغییراتی چون میزان غبار نشسته برروی عرشه و تجهیزات و اجسام احتمالی چسبیده شده به چرخها می توانند تاثیرات مختلفی را بر عملکرد روبات بگذارد.
9 فوریه 2013 – نخستین نمونهبرداری حفرهای کنجکاوی با حفاری تکهای از قطعه سنگی که {جان کِلاین} نامگذاری شده بود، صورت گرفت.
در این حفاری، حفرهای به عمق 6.4 سانتی متر توسط مته مخصوص نصب شده در انتهای بازو حفر گردید و نمونهبرداری صورت پذیرفت.
28 فوریه 2013 – پس از بروز اختلال در حافظه دینامیکی موقت (DRam)، رایانه پشتیبان B وارد عمل شد.
با به وجود آمدن اختلال و خطا در حافظه کامپیوتر A، این کاوشگر به طور موقت به حالت Safe Mode رفته و پژوهشگران تا هفته بعد از این تاریخ با راهاندازی رایانه پشتیبانی دوم موسوم به رایانه B، تمامی فعالیتهای مریخ نورد را به حالت عادی بازگرداندند.
در این تغییرات، کامپیوتر A به عنوان پشتیبان کامپیوتر B (که جایگزین فعال اولی شده است) تغییر وظیفه داد و تمامی تنظیمات و وضعیتهای قرارگیری بازوها و دکل و ابزارآلات به رایانه B گزارش شد.
18 مارس 2013 – کنجکاوی شواهدی مبنی بر وجود آب در نزدیکی محل نمونهبرداری اولیه یافت.
با استفاده از امکان تصویربردار فروسرخ یکی از دوربینهای کنجکاوی و ابزاری که ذرات نوترون را به سطح شلیک میکند، پروبی هیدروژن ساطع شده از آن سطح را تشخیص میدهد.
حال پژوهشگران در نتایج به دست آمده از این پروب مشاهده کردند که میزان هیدراسیون در این محل کمی بیشتر از بقیه نمونههاست.
این دوربین فروسرخ که در دکل روبات تعبیه شدهاست، علاوه بر شانساگر هیدراسیون، میتواند یک شناساگر مواد معدنی نیز باشد به طوری که نسبت روشنایی و درخشندگی در طول موجهای نزدیک به فروسرخ میتواند وجود مواد هیدراته شده را در نتایج نمایان سازد. این تکنیک در سایر حفاریهای به عمل آمده از روبات نیز اجرا میشود.
20 مِی 2013 – کنجکاوی دومین حفاری خود را انجام داد و نمونه هایی را جمع آوری کرد
نتایج مشکوک مبنی بر وجود آب و مواد هیدراته شده در حفاریهای به عمل آمده از سنگ جان کلاین، باعث شد که برای هدف و حفاری دوم تکه سنگی مشابه نمونه اول انتخاب شود، کامبِرلَند نام تکهای از یک تخته سنگ صاف بود که شباهت بسیاری به نمونه قبلی داشت.
5 ژوئن 2013 – کنجکاوی تحقیقات خود را در ناحیه گلِنِلگ (Glenelg) به پایان رساند.
—————–
10 ژوئن 2013 – ناسا، میلیاردها پیکسل دریافتی از کنجکاوی را به یکدیگر متصل کرده و یک تصویر چند بیلیون پیکسلی از سطح مریخ را منتشر کرد.
[iconbox title=”” title_align=”center” content_align=”center” content_color=”#59d600″ align=”center” type=”vector” icon=”enotype-icon-cc” icon_align_to=”box” size=”32″ icon_color=”#81d742″ icon_color_hover=”#ffffff” ]تالیف و گردآوریعلی خورشیدی بنام | این مطلب در رسانه آنلاین «نارنجی» نیز منتشر شده است | انتشار با ذکر منبع و نام نویسنده مجاز است![/iconbox]
پاسخها